bulwiasty — 1. «mający postać bulwy; przypominający kształtem bulwę» Bulwiaste korzenie. Bulwiasta narośl. Bulwiasty nos, bulwiasta twarz. 2. «mający bulwy, wykształcający bulwy, u niektórych gatunków roślin jadalne» Rośliny bulwiaste … Słownik języka polskiego
batat — m IV, D. u, Ms. batatacie; lm M. y bot. «Ipomoea batatas, płożąca się bylina z rodziny powojowatych, uprawiana w strefie międzyzwrotnikowej ze względu na mączyste, jadalne bulwy; słodki ziemniak, patat» ‹hiszp.› … Słownik języka polskiego
bulwa — ż IV, CMs. bulwawie; lm D. bulw 1. bot. «silnie zgrubiała, mięsista łodyga podziemna niektórych roślin, u pewnych gatunków jadalna, zawierająca materiały zapasowe (głównie węglowodany), pełniąca funkcje organu rozmnażania wegetatywnego lub organu … Słownik języka polskiego
jalapa — ż IV, CMs. jalapapie; lm D. jalapaap bot. «Ipomoea (Exogonium) purga, roślina z rodziny powojowatych, o dużych czerwonych kwiatach, pochodząca z Meksyku, uprawiana w krajach tropikalnych ze względu na bulwy korzeniowe używane po wysuszeniu jako… … Słownik języka polskiego
kartoflany — 1. «dotyczący kartofli roślin» Kartoflane bulwy. Kartoflane łęty. Pole kartoflane. 2. «zrobiony z bulw kartofli» Zupa kartoflana. Placki, kluski kartoflane. ∆ Mąka a. mączka kartoflana «produkt otrzymywany przez oczyszczenie i wysuszenie… … Słownik języka polskiego
klon — I m IV, D. u, Ms. klonie; lm M. y 1. «Acer, drzewo liściaste z rodziny klonowatych, którego owocem jest podwójny skrzydlak rozpadający się na dwa jednonasienne orzeszki; występuje w wielu gatunkach, głównie w strefie umiarkowanej półkuli płn., w… … Słownik języka polskiego
kokorycz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y bot. «Corydalis, roślina z rodziny makowatych występująca w blisko stu gatunkach miododajnych bylin w wielu krajach świata; w Polsce najpospolitsza jest (w lasach i zaroślach) kokorycz pusta, której wydrążone bulwy… … Słownik języka polskiego
korek — m III, D. korekrka, N. korekrkiem; lm M. korekrki 1. bot. «tkanka wtórna okrywająca starsze łodygi (pnie), korzenie i bulwy, wytwarzana przez miazgę korkotwórczą (fellogen)» 2. «masa korkowa, surowiec uzyskiwany z kory niektórych roślin… … Słownik języka polskiego
maniok — m III, D. u, N. maniokkiem; lm M. i «Manihot, krzew lub bylina z rodziny wilczomleczowatych występujące w stu kilkudziesięciu gatunkach, głównie w Ameryce Płd., Afryce, Indii; niektóre gatunki uprawiane ze względu na jadalne bulwy korzeniowe… … Słownik języka polskiego
okopowy — przym. od okop Służba okopowa. Wojna okopowa. okopowe w użyciu rzecz., roln. «rośliny uprawiane głównie ze względu na podziemne bulwy lub korzenie, np. ziemniaki, buraki, marchew, nawożone zwykle obornikiem, sadzone lub siane w rzędach i… … Słownik języka polskiego
